Καρκίνωση της Ελιάς: Πρόληψη και Αντιμετώπιση

Αν έχουμε παρατηρήσει κάποια χαρακτηριστικά εξογκώματα στον κορμό και στα κλαδιά της ελιάς, τότε πρόκειται για την καρκίνωση, γνωστή και ως φυματίωση ή καρκίνος της ελιάς, μια πολύ συχνή και σοβαρή ασθένεια που προσβάλλει τα ελαιόδεντρα. Η καρκίνωση οφείλεται σε ένα βακτήριο και είναι εξαιρετικά διαδεδομένη σε όλες τις ελαιοκομικές περιοχές της χώρας, είτε πρόκειται για ελαιοποιήσιμες ελιές είτε για ποικιλίες βρώσιμης ελιάς. Η καρκίνωση προκαλεί μειωμένη ζωτικότητα και παραγωγή στις ελιές και πρέπει να αντιμετωπίζεται συστηματικά στο πλαίσιο μιας ολοκληρωμένης φυτοπροστασίας με οικολογικά μέσα.

Ποια είναι τα κύρια συμπτώματα της καρκίνωσης της ελιάς;

 

Το κύριο σύμπτωμα της ασθένειας της καρκίνωσης είναι η εμφάνιση μικρών σφαιρικών όγκων, των φυμάτιων (ή καρκινωμάτων) που αναπτύσσονται κυρίως κατά μήκος τόσο των πιο νεαρών βλαστών όσο και των πιο ηλικιωμένων κλαδιών. Σε αρκετές περιπτώσεις θα συναντήσουμε τα καρκινώματα ακόμη και στον κορμό των ελαιόδεντρων. Η εκτεταμένη προσβολή των ελαιόδεντρων από την καρκίνωση της ελιάς μπορεί να προκαλέσει την ξήρανση μικρών και μεγάλων κλαδιών, ευτυχώς όμως οι πιθανότητες ξήρανσης ολόκληρου του ελαιόδένδρου είναι αρκετα περιορισμένες. Πρέπει να σημειώσουμε ότι σε μεγαλόκαρπες βρώσιμες ποικιλίες ελιάς μπορεί να προκληθούν χαρακτηριστικές κηλίδες πάνω στους πράσινους καρπούς.

 

Ποιες συνθήκες ευνοούν την ανάπτυξη της καρκίνωσης της ελιάς;

 

Η μόλυνση με το παθογόνο της καρκίνωσης της ελιάς γίνεται από πρόσφατες πληγές του ελαιόδεντρου μετά από χαλάζι και παγετό, καθώς και μετά το ράβδισμα κατά το μάζεμα της ελιάς. Η εξάπλωση της ασθένειας γίνεται σε μικρές αποστάσεις με τη βροχή και τον άνεμο, ενώ σε μακριές περιοχές που δεν έχουν μολυνθεί γίνεται με το πολλαπλασιαστικό υλικό. Οι μολύνσεις συμπίπτουν με τη βροχερή περίοδο κάθε περιοχής που είναι συνήθως από το φθινόπωρο μέχρι και την άνοιξη. Είναι σημαντικό να αναφέρουμε ότι η ασθένεια μπορεί να μεταδοθεί και με το κλάδεμα της ελιάς από το ένα δέντρο στο άλλο.

 

Πώς αντιμετωπίζουμε οικολογικά της καρκίνωση της ελιάς;

 

Για την προληπτική αντιμετώπιση της ασθένειας της καρκίνωσης της ελιάς, επιλέγουμε καταρχήν υγιή δενδρύλλια ελιάς κατά τη φύτευση ενός νέου ελαιώνα. Σε ήδη εγκαταστημένους ελαιώνες, αποφεύγουμε να κλαδεύουμε και να συλλέγουμε ελιές με ράβδισμα με βροχερό καιρό. Σε κάθε περίπτωση, κατά το κλάδεμα της ελιάς, όταν κλαδεύουμε από το ένα δέντρο στο άλλο φροντίζουμε να απολυμαίνουμε τα εργαλεία κλαδέματος με διάλυμα χλωρίνης 2%. Επίσης, ψεκάζουμε προληπτικά αλλά και θεραπευτικά με σκευάσματα βρέξιμου χαλκού για απολύμανση από την ασθένεια μετά από παγετό και χαλάζι, μετά το ράβδισμα καθώς και μετά το κλάδεμα της ελιάς. Τέλος, σε περιπτώσεις προσβολής από την καρκίνωση της ελιάς, κατά το κλάδεμα, αφαιρούμε και καίμε τα άρρωστα κλαδιά ενώ απομακρύνουμε με κοφτερό μαχαίρι τα καρκινώματα πάνω στον κορμό και στους κεντρικούς βλαστούς της ελιάς.

Και ένα μυστικό για την καρκίνωση της ελιάς

 

Ορισμένες ποικιλίες ελιάς όπως η Κορωνέικη και η Αμφίσσης είναι πολύ πιο ευαίσθητες στην καρκίνωση της ελιάς από κάποιες άλλες, όπως η Καλαμών και η Θάσου και απαιτούν επιμελή εφαρμογή των μέτρων αντιμετώπισης.

www.mistikakipou.gr

ΧΑΛΚΟΣ: Ο ΦΙΛΟΣ ΤΗΣ ΕΛΙΑΣ

 

Έχουμε μπει για τα καλά στο φθινόπωρο με τις πρώτες βροχές να έχουν κάνει την εμφάνισή τους. Για πολλούς παραγωγούς ελιάς, επαγγελματίες και ερασιτέχνες, αυτή η εποχή είναι πολλή σημαντική. Πέρα από τη συλλογή του καρπού, κάποιοι κάνουν ταυτόχρονα και το κλάδεμα (όπου το επιτρέπει ο καιρός). Η συλλογή του καρπού είτε γίνεται με ειδικές χτένες, είτε με ραβδιστικά εργαλεία δημιουργεί πληγές στα δέντρα με αποτέλεσμα την εισχώρηση παθογόνων επικίνδυνων για τα δέντρα. Το κλάδεμα με τις τομές που δημιουργεί, αυξάνει ακόμα περισσότερο αυτό τον κίνδυνο.

Ακόμα και πριν από όλα αυτά, σε ελαιώνες που δεν έχουν σωστό κλάδεμα και τα κλαδιά χτυπούν μεταξύ τους από το δυνατό αέρα δημιουργούνται και πάλι πληγές που σε συνδυασμό με την αυξημένη υγρασία της εποχής δημιουργούν εστίες προσβολής από μύκητες. Οι μύκητες που μας απασχολούν στην ελιά είναι το κυκλοκόνιο και το γλοιοσπόριο. Φυσικά υπάρχουν κι άλλοι μύκητες που προσβάλουν τα εσπεριδοειδή όπως η κορυφοξύρα, η σεπτορίωση ή ανθράκωση, ενώ στα οπωροφόρα το κωρύνεο και ο εξώασκος, στο αμπέλι, τα λαχανικά και την πατάτα ο περονόσπορος. Για όλους αυτούς τους μύκητες μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε σκευάσματα χαλκού για την προστασία της καλλιέργειας. 

Υπάρχουν τρεις μορφές χαλκού που μπορούμε να εφαρμόσουμε: 
1. Ο βορδιγάλειος πολτός που είναι η πιο φυτοτοξική μορφή και γι’ αυτό χρησιμοποιείται μόνο χειμώνα και σε καλά ανεπτυγμένα δέντρα. 
2. Το υδροξείδο του χαλκού που χρησιμοποιείται και την άνοιξη.
3. Ο οξυχλωριούχος χαλκός είναι η λιγότερο τοξική μορφή και χρησιμοποιείται ακόμη και το καλοκαίρι.

Συγκεκριμένα για την ελιά μπορούν να γίνουν προληπτικοί ψεκασμοί στις αρχές του φθινοπώρου καθώς και μετά τη συλλογή του ελαιοκαρπού και το κλάδεμα για την επούλωση των πληγών. Μπορούν να γίνουν μερικοί ψεκασμοί και στις αρχές της άνοιξης. Οι εφαρμογές πρέπει να σταματήσουν πριν την άνθηση. Η λογική αυτή ισχύει φυσικά για όλες τις δενδρώδεις καλλιέργειες. Ο χαλκός εκτός από σύμμαχος κατά των μυκήτων είναι και σύμμαχος κατά ορισμένων βακτηρίων. Δεν είναι ιδιαίτερα τοξικός για τις μέλισσες, είναι όμως πολύ τοξικός για τα ψάρια και για τα παραγωγικά ζώα. Με σωστή χρήση και πάντα σύμφωνα με τις οδηγίες των ειδικών ο χαλκός αποτελεί ένα σημαντικό όπλο στα χέρια του παραγωγού είτε κάνει βιολογική είτε συμβατική καλλιέργεια. 

www.lf.gr

Μπάμιες ένα σούπερ λαχανικό που συντελεί πολλαπλά στην υγεία

 

Τα οφέλη από την κατανάλωση της μπάμιας

1 Οι φυτικές ίνες της μπάμιας περιέχουν σημαντικές ιδιότητες που βοηθούν στην διατήρηση της υγείας του γαστρεντερικού συστήματος: Οι μπάμιες είναι πολύ πλούσιες σε φυτικές ίνες που είναι σημαντικές για την υγεία του παχέος εντέρου αλλά και ολόκληρου του πεπτικού συστήματος. Οι ίνες της μπάμιας συντελούν σημαντικά στον καθαρισμό του γαστρεντερικού συστήματος , δίνοντας ώθηση στο παχύ έντερο να λειτουργεί πολύ πιο αποδοτικά. Παράλληλα η βιταμίνη Α συμβάλλει στην υγεία των βλεννογόνων με αποτέλεσμα το πεπτικό σύστημα να λειτουργεί σωστά.

2 Βοηθούν σημαντικά σε μια υγιή εγκυμοσύνη: Περιέχουν την βιταμίνη Β η οποία βοηθάει να διατηρούνται υγιή τα κύτταρα, φυλλικό οξύ το οποίο είναι μια απαραίτητη ένωση για την εγκυμοσύνη. Η βιταμίνη βοηθάει στην πρόληψη των γενετικών ανωμαλιών του εμβρύου, ενώ η βιταμίνη C είναι απαραίτητη για την ανάπτυξη του εμβρύου. Οι μπάμιες είναι πλούσιες σε φυλλικό οξύ και βιταμίνη C.

3 Βοηθάνε στην πρόληψη του διαβήτη: Οι φυτικές ίνες που περιέχονται στις μπάμιες μαζί με τα άλλα θρεπτικά συστατικά, έχει αποδειχθεί ότι έχουν ευεργετική επίδραση στην ρύθμιση του σακχάρου του αίματος στον οργανισμό βοηθώντας έτσι σημαντικά στην ασθένεια του διαβήτη.

4 Διευκολύνουν την διάδοση των ωφέλιμων βακτηρίων: Οι μπάμιες διευκολύνουν την διάδοση των ωφέλιμων βακτηρίων που ονομάζονται προβιοτικά. Αυτά είναι παρόμοια με αυτά που πολλαπλασιάζονται από το γιαούρτι στο λεπτό έντερο και βοηθούν στην βιοσύνθεση του συμπλέγματος της Βιταμίνης Β.

5 Μπορούν να βοηθήσουν άτομα με αναπνευστικά προβλήματα όπως στο άσθμα: Οι μπάμιες όπως προαναφέραμε περιέχουν βιταμίνη C, η οποία αποδεδειγμένα βοηθάει τους πάσχοντες με αναπνευστικά προβλήματα όπως το άσθμα. Μια πρόσφατη μελέτη κατέληξε στο συμπέρασμα ότι «η κατανάλωση φρούτων πλούσια σε βιταμίνη C, ακόμη και σε χαμηλό επίπεδο πρόσληψης, μπορεί να μειώσει τα συμπτώματα συριγμού στην παιδική ηλικία, ειδικά τα ήδη ευπαθή άτομα.”

6 Οι μπάμιες συντελούν στην απώλεια σωματικού βάρους και είναι μια πηγή με οφέλη για την υγεία, αρκεί να έχει μαγειρευτεί σε χαμηλή φωτιά για να διατηρούνται όσο το δυνατόν περισσότερο οι ιδιότητές τους. Θα πρέπει να γνωρίζετε ότι το χρησιμότατο πήκτωμα της μπάμιας δεν χάνεται όταν τις μαγειρεύουμε σε χαμηλή φωτιά.

7 Βοηθούν να απορροφηθεί το νερό και η περίσσεια χοληστερίνη. Παράλληλα συντελούν στην εξαγωγή μέσω των κοπράνων των μεταβολικών τοξινών και του πλεονάσματος της χολής.

8 Η τακτική κατανάλωσή της βοηθάει τα άτομα με νεφρική ασθένεια: Τον Οκτώβριο του 2005 στο περιοδικό Jilin Medical Journal δημοσιεύθηκε μια μελέτη όπου συμπεραίνεται ότι η τακτική κατανάλωση μπάμιας μπορεί να βοηθήσει στην πρόληψη της νεφρικής νόσου. Στην μελέτη αναφέρεται ότι εκείνοι που έτρωγαν μπάμιες καθημερινά, μειώνονταν τα κλινικά συμπτώματα της βλάβης των νεφρών, περισσότερο από εκείνους τους ασθενείς που κατανάλωναν μια διατροφή για διαβητικούς.

9 Διατηρούν υγιές και νεανικό το δέρμα: Η βιταμίνη C αναζωογονεί το δέρμα και το διατηρεί σφριγηλό και νεανικό. Επίσης η βιταμίνη C βοηθάει στην ανάπτυξη και επιδιόρθωση των ιστών του σώματος και συντελεί στον σχηματισμό του κολλαγόνου ανανεώνοντας έτσι το κατεστραμμένο δέρμα. Να θυμάστε ότι οτι μπάμιες είναι πλούσιες σε βιταμίνη C.

Συμβουλές συγκομιδής ελαιοκάρπου με στόχο την καλή ποιότητα ελαιολάδου

 

Για την παραγωγή συμβατικού, εξαιρετικά παρθένου ελαιόλαδου
Οι ελαιοκαλλιεργητές θα πρέπει:

    Να τηρούν κανόνες ορθής χρήσης φυτοπροστατευτικών (ημερομηνία από την τελευταία εφαρμογή έως την συλλογή). Να προγραμματίζουν την ελαιοσυλλογή στο κατάλληλο στάδιο ωριμότητας του καρπού, έτσι ώστε να υπάρχουν οι βέλτιστες συνθήκες ποιότητας και απόδοσης ελαιολάδου.(Οι υπερώριμες ελιές χάνουν τη φρουτώδη γεύση τους ενώ οι πρώιμες μπορεί να έχουν φρουτώδη γεύση αλλά χάνουν στις αποδόσεις.)
    Ελαιόπανα και πλαστικά εξαρτήματα των ελαιοραβδιστικών να πληρούν τα όρια της νομοθεσίας για τους φθαλικούς εστέρες.

Να αποφεύγονται οι τραυματισμοί του ελαιόκαρπου και το πάτημα κατά τη συγκομιδή και η συμπίεση των ελιών εντός των σακιών.
    Η μεταφορά των ελιών στο ελαιοτριβείο να γίνεται μέσα σε γιούτινους σάκους ή σε παραγωγικές κλούβες. Απαγορεύεται η χρήση πλαστικών τσουβαλιών.
    Ο χρόνος που μεσολαβεί από τη συγκομιδή μέχρι την έκθλιψη συνιστάται να είναι ο συντομότερος δυνατός, διότι η μακρόχρονη παραμονή σε ζεστό και υγρό περιβάλλον προκαλεί σημαντική υποβάθμιση του παραγόμενου ελαιολάδου.

Οι ελαιοτριβείς θα πρέπει:
1. Να φροντίζουν για τις κατάλληλες συνθήκες αποθήκευσης του ελαιόκαρπου και για την ταχεία έκθλιψη αυτού.
2. Οι ελιές να αποθηκεύονται σε αεριζόμενο χώρο προστατευμένες από βροχή.
3. Κατά την αποθήκευση ο ελαιόκαρπος υφίσταται υδρόλυση (λιπόλυση) δηλαδή απελευθέρωση λιπαρών οξέων από τα τριγλυκερίδια. Η υδρόλυση έχει ως αποτέλεσμα την αύξηση της οξύτητας την υποβάθμιση των οργανοληπτικών χαρακτηριστικών του ελαιολάδου και την μείωση της εμπορικής του αξίας. Η υδρόλυση (μικροβιακή και ενζυματική) ευνοείται από περιβάλλον αυξημένης θερμοκρασίας παρουσίας τραυμάτων στους καρπούς  της ελιάς και παρουσίας νερού. Για τους λόγους αυτούς οι καρποί της ελιάς πρέπει να διατηρούνται χωρίς να αυξάνεται η θερμοκρασία τους και να μην βρέχονται.
4. Να φροντίζουν για την εφαρμογή ορθής υγιεινής και βιομηχανικής πρακτικής, τόσο στο χώρο της κύριας παραγωγικής διαδικασίας όσο και στο χώρο αποθήκευσης του παραγόμενου ελαιόλαδου.
5. Να φροντίζουν για τη σωστή λειτουργία και την τακτική συντήρηση του μηχανολογικού του εξοπλισμού.
6. Εφαρμογή ορθής υγιεινής και βιομηχανικής πρακτικής από το ελαιοτριβείο. 

7. Κατά τη διαδικασία έκθλιψης, θα πρέπει η θερμοκρασία στα επί μέρους στάδια, να διατηρείται στο κατάλληλο επίπεδο. Επισημαίνεται ότι υψηλές θερμοκρασίες υποβαθμίζουν την ποιότητα του ελαιολάδου.
8. Η θερμοκρασία της ελαιοζύμης κατά την μάλαξη να μην ξεπερνά τους 27ο C γιατί καταστρέφονται τα πτητικά χαρακτηριστικά του ελαιολάδου στα οποία οφείλεται το χαρακτηριστικό του άρωμα και αυξάνεται η περιεκτικότητά του σε κηρούς. Οι υψηλές θερμοκρασίες και ο πλημμελής καθαρισμός του διαχωριστήρα οδηγούν στην υποβάθμιση της ποιότητας του ελαιολάδου.
9. Η θερμοκρασία περιβάλλοντος των χώρων αποθήκευσης ελαιολάδου πάντα εντός ανοξείδωτων περιεκτών, δεν πρέπει να υπερβαίνει τους 24 βαθμούς C.
 
Βέλτιστες πρακτικές για την αποφυγή επιμόλυνσης του ελαιόλαδου με επιβλαβείς παράγοντες.

Υπολείμματα γεωργικών φαρμάκων:
Για την αποφυγή παρουσίας υπολειμμάτων γεωργικών φαρμάκων στο παραγόμενο ελαιόλαδο, οι ελαιοκαλλιεργητές θα πρέπει να χρησιμοποιούν εγκεκριμένα φυτπροστατευτικά προϊόντα κατά τις επεμβάσεις και να τηρούν με ακρίβεια το καθοριζόμενο κατά περίπτωση, χρονικό περιθώριο που προβλέπεται, μεταξύ της τελευταίας επέμβασης και της συγκομιδής.

Πλαστικοποιητές:
Για την αποφυγή παρουσίας «πλαστικοποιητών» (φθαλικοί εστέρες - phthalates) στο παραγόμενο ελαιόλαδο, δηλαδή τοξικών ουσιών οι οποίες μεταναστεύουν στο ελαιόλαδο και το επιμολύνουν, κατά την επαφή του με ακατάλληλα πλαστικά, οι εύκαμπτοι πλαστικοί σωλήνες μεταφοράς ελαιόλαδου σε κάθε τμήμα του εξοπλισμού, οι πλαστικοί περιέκτες που χρησιμοποιούνται στο ελαιοτριβείο αλλά και κατά τη διακίνηση του ελαιολάδου, να μην περιέχουν στη σύνθεσή τους πλαστικοποιητές. Η προμήθεια κάθε τέτοιου υλικού πρέπει να συνοδεύεται από το σχετικό «πιστοποιητικό καταλληλότητας».
Κατά τη συγκομιδή να χρησιμοποιούνται  δίχτυα συλλογής και πλαστικά εξαρτήματα των  ελαιοραβδιστικών  που πληρούν τα προβλεπόμενα από τη  νομοθεσία, όρια για τους φθαλικούς εστέρες. Να δίνεται προσοχή στην απομάκρυνση πλαστικών εξαρτημάτων ή τμημάτων αυτών (δακτύλιοι) ελαιοραβδιστικών, από τον ελαιόκαρπο, ενώ στα ελαιοτριβεία να τοποθετείται κατάλληλη σίτα μετά το πλυντήριο και πριν τον σπαστήρα, ώστε αυτά να «παγιδεύονται».

Ορυκτέλαια και προϊόντα καύσης:
Οι ελαιοπαραγωγοί θα πρέπει να χρησιμοποιούν κατάλληλα λιπαντικά (φυτικής προέλευσης) για τη λίπανση του μηχανολογικού εξοπλισμού (αλυσοπρίονα, ελαιοσυλλεκτικές μηχανές κλπ), ενώ θα πρέπει να γίνεται προσεκτική χρήση του εξοπλισμού κατά τη συγκομιδή, για την αποφυγή διαρροών λιπαντικών (π.χ. λίπανση της αλυσίδας) και την επαφή τους με τον ελαιόκαρπο ή τα δίχτυα συλλογής και τους σάκους.
Στο ελαιοτριβείο τα χρησιμοποιούμενα για το μηχανολογικό εξοπλισμό λιπαντικά, θα πρέπει να είναι «κατάλληλα για επιχειρήσεις τροφίμων», ενώ εντός του χώρου του ελαιοτριβείου δεν επιτρέπεται η είσοδος πετρελαιοκίνητων κλάρκ, το κάπνισμα και εστίες καύσης (π.χ. τζάκι).

Βαρέα μέταλλα:
Δεν επιτρέπονται κράματα του χαλκού σε τμήματα του μηχανολογικού εξοπλισμού, σε διάφορες θέσεις της παραγωγικής διαδικασίας και της διαδικασίας του φιλτραρίσματος του ελαιολάδου (π.χ. σύνδεσμοι αντλιών, σύνδεσμοι των σωλήνων μεταφοράς ελαιολάδου).  
 
Παϊσιάδης Σταύρος

agrotypos.gr

Τύποι εδαφών

 

Αμμώδη εδάφη

Λέγονται και ελαφρά εδάφη. Η ομάδα αυτή περιλαμβάνει τα εδάφη στα οποία το ποσοστό της άμμου είναι μεγαλύτερο από 70% και το ποσοστό της αργίλου είναι μικρότερο από 15%. Γενικά στα εδάφη αυτά κυριαρχούν οι ιδιότητες της άμμου. Δηλαδή έχουν μικρή ικανότητα συγκράτησης υγρασίας και θρεπτικών στοιχείων και οι καλλιεργητικές πρακτικές πραγματοποιούνται με ευκολία. Η κίνηση του αέρα, του νερού και η ανάπτυξη της ρίζας μέσα στο έδαφος γίνεται χωρίς εμπόδια. Τα αμμώδη εδάφη πρέπει να αρδεύονται επαρκώς και να λιπαίνονται ορθολογικά με συχνές και μικρές δόσεις. Πολύ φτωχά αμμώδη εδάφη χρησιμοποιούνται μόνο σε δάση (πευκοδάση), ενώ πλουσιότερα αμμώδη εδάφη, (με μεγαλύτερο ποσοστό αργίλου) χρησιμοποιούνται για σίκαλη και πατάτες. Επίσης συναντάμε και εδάφη που το ποσοστο της άμμου δεν είναι συντριπτικά μεγαλύτερο της αργίλου και για αυτό χαρακτηρίζονται ως αμμοπηλώδη εδάφη.

Αργιλώδη εδάφη

Λέγονται και βαριά εδάφη.Η ομάδα αυτή περιλαμβάνει τα εδάφη στα οποία το ποσοστό της αργίλου είναι τουλάχιστον 35%, αν και σε πολλές περιπτώσεις το ποσοστό αυτό είναι πάνω από 45%. Είναι εδάφη με μεγάλη ικανότητα συγκράτησης υγρασίας και θρεπτικών στοιχείων και οι καλλιεργητικές πρακτικές πραγματοποιούνται με δυσκολία. Συχνά εμφανίζουν προβλήματα στράγγισης και αερισμού, ενώ και η ανάπτυξη της ρίζας μέσα στο έδαφος γίνεται με εμπόδια. Είναι δύσκολα στην επεξεργασία όταν υπάρχει πολλή υγρασία, γιατί είναι πολύ υδατοδιαπερατά και λασπώνουν γρήγορα. Έτσι γίνεται η επιφάνεια τους αδιαπέραστη στον αέρα οπότε υποβαθμίζεται η ποιότητα του εδάφους και παρεμποδίζεται η ανάπτυξη των φυτών.

Αυξημένη περιεκτικότητα σε άμμο ή ασβέστιο βελτιώνουν τις ιδιότητες του εδάφους. Στα αργιλώδη εδάφη πρέπει να γίνεται κατεργασία του εδάφους(όργωμα), όταν το έδαφος έχει την κατάλληλη υγρασία για να επιτευχθεί βελτίωση του αερισμού και της αποστράγγισης. Μία ακόμη μέθοδος βελτίωσης για τα αργιλώδη και πηλώδη εδάφη αποτελεί η προσθήκη ποταμίσιας άμμου ή περλίτη στο επιφανειακό χώμα. Σε αργιλώδη εδάφη καλλιεργούνται π.χ. σιτάρι, βρώμη, ψυχανθή και κράμβη. Ανάλογα με το ποσοστό της άμμου, αργίλου και ιλύος διακρίνονται σε:

• Αργιλοπηλώδη: Στα εδάφη αυτά υπάρχει ενα ελαφρύ προβάδισμα του ποσοστού της αργίλου σε σχέση με τα ποσοστά της άμμου και ίλυος

• Ιλυοαργιλώδη: Εδώ υπερέχουν συντριπτικά τα ποσοστά ίλυος και αργίλου στο έδαφος, έναντι της άμμου.

• Αργιλοαμμώδη: Στα εδάφη αυτά υπερέχουν τα ποσοστά της αργίλου και άμμου, έναντι της ίλυος.

Πηλώδη εδάφη

Λέγονται και εδάφη μέσης σύστασης. Η ομάδα αυτή περιλαμβάνει εδάφη όπου οι αναλογίες σε άμμο, άργιλο και ιλύ είναι περίπου ίσες. Τα εδάφη της ομάδας αυτής εκδηλώνουν μόνο τις επιθυμητές ιδιότητες της άμμου και της αργίλου. Αποτέλεσμα είναι μια μέση μηχανική σύσταση να θεωρείται κατάλληλη για την ανάπτυξη των φυτών χωρίς προβλήματα. Ανάλογα με το ποσοστό της άμμου, αργίλου και ιλύος διακρίνονται σε:

• Πηλοαμμώδη: Όπου το ποσοστό της άμμου στο έδαφος είναι μεγαλύτερο έναντι της ίλυος και αργίλου.

• Αμμοαργιλοπηλώδη: Εδώ υπερτερούν τα ποσοστά της άμμου και αργίλου έναντι της ίλυος.

• Ιλυοπηλώδη: Εδώ το ποσοστό της ίλυος είναι μεγαλύτερο από εκείνα της άμμου και αργίλου.

• Ιλυοαργιλοπηλώδη: Στα εδάφη αυτά, το ποσοστό της άμμου υστερεί σημαντικά έναντι της ίλυος και αργίλου.

• Ιλυώδη: Στα εδάφη αυτά το ποσοστό της ίλυος υπερέχει συντριπτικά έναντι της άμμου και αργίλου.

Οργανικά εδάφη

Αν και οι οργανικές αποθέσεις είναι πιο περιορισμένες από τα άλλα είδη εδαφικών μητρικών υποστρωμάτων, εν τούτοις καταλαμβάνουν ένα σημαντικό τμήμα της επιφάνειας της γης και είναι σημαντικές από περιβαλλοντικής και γεωργικής πλευράς. Συνήθως οργανικές αποθέσεις σχηματίζονται σε παράλια έλη και χερσαίες βαλτώδεις περιοχές. Όταν το νερό είναι ρηχό, απαντώνται χαρακτηριστικά είδη χλωρίδας π.χ. βούρλα, καλαμιές και το κοινό γρασσίδι. Στην Ελλάδα, σε τέτοιες περιοχές φύονται καλάμια, βούρλα και ιτιές, π.χ. στις Πρέσπες. Καθώς οι φυτικοί αυτοί οργανισμοί νεκρώνονται ή ρίχνουν τα φύλλα τους, δημιουργείται στον πυθμένα μια στρώση οργανικών καταλοίπων. Λόγω της παρουσίας του νερού, τα οργανικά αυτά κατάλοιπα δεν οξειδώνονται και, με την πάροδο των ετών, συσσωρεύνονται και δημιουργούνται οργανικές αποθέσεις μεγάλου πάχους. Είναι κατάλληλα ειδικά για την καλλιέργεια σίκαλης, πατάτας.

Αργιλοασβεστώδη εδάφη

Τα αργιλοασβεστώδη εδάφη είναι τα πιο γόνιμα εδάφη απ’ όλα. Οι πόροι τους συγκρατούν πολύ νερό. Δημιουργήθηκαν από την συγκέντρωση πολύτιμων, πλούσιων σε θρεπτικές ουσίες υλικών στο τέλος της τελευταίας εποχής των παγετώνων. Σε τέτοια εδάφη ευδοκιμούν τα πιο απαιτητικά φυτά.

Ασβεστώδη εδάφη

Τα ασβεστώδη εδάφη έχουν περιεκτικότητα σε άσβεστο πάνω από 40%, αερίζονται καλά και είναι πλούσια σε χούμο και θρεπτικές ουσίες. Είναι αρκετά γόνιμα αλλά δεν συγκρατούν πολύ νερό. Με καλή άρδευση μπορούν να καλλιεργηθούν σε τέτοια εδάφη κριθάρι και ψυχανθή.

www.c-gaia.gr

ΑΡΩΜΑΤΙΚΑ ΦΥΤΑ

 

Αρωματικά φυτά χαρακτηρίζονται τα φυτά που περιέχουν αιθέρια έλαια σε διάφορα τμήματα (φύλλα, άνθη, βλαστούς, ρίζες). Αυτά μπορεί να είναι αυτοφυή, να καλλιεργούνται από γεωργούς αλλά και από όλους εμάς. Τα περισσότερα απ’ αυτά, αλλά όχι όλα, χρησιμοποιούνται στην κουζίνα με κάποιο τρόπο. Χρησιμοποιούνται και αξιοποιούνται για μαγειρική, για ροφήματα, για καλλυντικά ή για φάρμακα. Μπορείτε να τα φυτεύσετε είτε στον κήπο σας είτε στο μπαλκόνι σας σε γλάστρα.

Το έδαφος πρέπει να είναι πλούσιο σε οργανική ουσία και με καλή αποστράγγιση. Καλό είναι να λιπαίνουμε με ένα οργανικό λίπασμα ειδικό για αρωματικά φυτά. Το πότισμα τους πρέπει να είναι συχνό καθώς οι συγκομιδές και τα κορυφολογήματα (κόψιμο τρυφερών κορυφών) είναι συνεχή. Το καλύτερο σύστημα που μπορούμε να έχουμε είναι αυτό με σταγόνες γιατί εξασφαλίζει μόνιμη υγρασία και κάνει οικονομία στο νερό. Για την καταπολέμηση των ζιζανίων πρέπει να γίνεται συχνό σκάλισμα και βοτάνισμα. Στα φρέσκα αρωματικά συνήθως επιλέγονται οι νέες κορυφές μήκους 15-25 cm, οι οποίες συχνά γίνονται δέσμες και αφήνονται ανάποδα προς ξήρανση. Επίσης, τα αρωματικά μετά τη συγκομιδή μπορούν να τοποθετηθούν στο ψυγείο σε θερμοκρασία συντήρησης. Εξαίρεση αποτελεί ο βασιλικός, που πρέπει να μπει σε θερμοκρασία 8-10 βαθμών Κελσίου, γιατί είναι ευαίσθητος και μαυρίζει εύκολα.

Τα αρωματικά φυτά που υπάρχουν στη φύση είναι πάρα πολλά, κάποια από αυτά είναι:

Άνηθος, Αρμπαρόριζα, Αψιθιά, Βαλεριάνα, Βασιλικός, Γλυκάνισος, Δάφνη Απόλλωνα, Δεντρολίβανο, Δίκταμο, Δυόσμος, Ευκάλυπτος, Εστραγκόν, Θυμάρι, Καμφορά, Κάρδαμο, Κόλιανδρος, Κύμινο, Λεβάντα, Λιμπόκεδρος, Λουίζα, Λυγαριά, Μαιντανός, Μαντζουράνα, Μάραθος, Μελισσόχορτο, Μέντα, Μυρσίνη, Μυρώνι, Μυρτιά, Ρίγανη, Σέλινο, Σχοινόπρασο, Τσοΐσια, Υπερικό, Φασκόμηλο, Χαμομήλι, Ψευδοπιπεριά.

www.garden-for-all.com